hayatımızın özeti...

Hergün birşeyleri bahane edip ertelemeye alışmış bünyeyi hareketlendirmek adına kısa bir 

Merhaba...

3 aylık olmuş , gülen daima mekik çeken (yakındır karnında baklavalar olacak :))hiç doymak bilmeyen ve bu yönüyle büyüme hızında bizi şaşırtan,gezenti, kırmızı ışıktan nefret eden mutlu  bir paşa...

 Özünde varolan ablalık ruhunu ortaya koyan, eve annesine kardeşine babasına her şekilde yardım eden, öğretilen herşeyi havada kapan,okul ihtiyacının her geçen gün daha arttığı yetişememekten korktuğumuz, yavaş  ve inceden kıskançlıklarını hissettiren mutlu güleryüzlü sevgi dolu  pırıl pırıl bir abla ...

Kendine vakit ayırmak isteyen, genelde havanın azizliğine uğrayan, sadece eve değil kendi içinde tıkılıp kalmış, çaktırmamaya çalışan fakat, içinde saklı mutsuz, üst üste hastalıklarla ameliyatla kırık kuyruk kemiği ile boğuşmuş ve yorulmuş,evrim geçirmiş yoğun ötesi bir anne...

Hergün farklı bir ihtiyaçla karşısına çıktığımız, hepimize yetişmeye çalışan, çok çalışan,değişen, babalık duygusu ruhu her geçen gün gelişen  çocuklarına aşık bir baba...

durum bu mudur???

 budur...

Hayır ola , beri gele...

Maşallah demeli bir de ... :))

Kırklanmışlar....

Paşa hazretleri ha geldi ha geliyor derken dile kolay 43 günü geçirdik bile... 

Biraz depresif , biraz eğlenceli ancak genellikle zor geçen günlerin ardından yeniden

 Merhaba...

O gün...

Aysun ablam  hep olduğu gibi hiç yalnız bırakmadı beni.İyi kötü her an yanıbaşımda... Allah razı olsun ondan,o bizi nasıl rahatlatmak için uğraşıyorsa Rabbim de onu sıkıntılarından kurtarsın İnşallah..O olmasa yanımda ne yaparım ben hiç bilmiyorum..Elim kolum ,aklım fikrim, her işe heryere yetişenim o...

Ayşegül ablam ise koşa koşa geldi taaa Çanakkale'den yine.Zümra'da da yanımdalardı ancak ben pek anlamamıştım.Bu kez izin alıp gelince 4 gün yanımızdaydı.

Canım Annem de tabi yanımdaydı ancak yine yarıştı benimle :) rahatsızlandı biraz üzdü bizi.Hastane gördü mü dayanamıyor bu hanım ne yapalım... :)

Elbet kayınvalidem ve de  görümcem Vildan ablam da yanımdaydı.

Hepsi beni Mutlu ve rahat ettirmek için uğraştı . Hepsine tek tek teşekkür ederim...Allah razı olsun...

Anlatmak yazmak istediğim pek çok şey var ancak nereden , nasıl başlasam bilemezken böyle bir başlangıç yapalım dedim.Bir doğum hikayesi , ablamızın alışma süreci, iki çocukla delirmiş kadının serüvenleri olarak Gerisi gelecek İnşallah.

Görüşmek üzere...

Son 2 !!!

Gün beklemek ne zormuş  Allah ım!!! 

Taşımak artık sıkıntı versede hiç ayrılmak istemiyorum ondan. Ne de olsa bir daha asla bu kadar yakın olamayacağız...Mide rahatsızlıkları, bel ağrıları, uyku düzensizliği, kasılmalar , kramplar... Hepsi ne zor ve ne güzel ... Rabbim  sonuca sağlıkla kavuştursun ...

Son iki kaldı ya işleri yetiştirmek için ne yapsam bilemeyerek hiç bir şey yapamıyorum.Her işe yetişmek istiyor fakat beceremiyorum.Neyse k i ablam var , annem var da saolsunlar onlar yapıyorlar. Bugün ben süslendim biraz, yarın evimde temizlik var evim süslenecek...Allah ım hiçbir işimizi yarım bırakmasın. Zümra nın doğumunda  ne ben ne evim hiç hazır değildik... Evde badana vardı ve ben nerdeyse elimde fırçayla gidiyordum hastaneye... Hey güzel Allah ım!!!

İsmimize de karar verdik sonunda !!!

 AHMET ENFAL geliyor İnşallah....

Rabbim hayırlı , ömürlü ,sağlıklı, mutlu, akıllı fikirli, huyunu da yüzünü de güzel eylesin İnşallah...